Σε γενικές γραμμές η ανθρωπικη αρχή δέχεται πως βλέπουμε το Σύμπαν να είναι όπως είναι, τουλάχιστον κατά ένα μέρος του, ακριβώς επειδή υπάρχουμε. Πρόκειται για μια αντίληψη εκ διαμέτρου αντίθετη με το όραμα εύρεσης μιας ενοποιημένης θεωρίας απόλυτης προβλεπτικής ισχύος ,στα πλαίσια της, οι νόμοι της φύσης θα έχουν πλήρως διατυπωθεί και ο κόσμος μας θα είναι αυτός που είναι επειδή δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικός.
Υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές της ανθρωπικης αρχής από τις ιδιαίτερα ασθενείς που μπορούν να χαρακτηριστούν τετριμμένες, ως τις εξαιρετικά ισχυρές που μπορούν να χαρακτηριστούν παράλογες. Μολονότι οι περισσότεροι επιστήμονες δεν είναι πρόθυμοι να υιοθετήσουν κάποια ισχυρή έκδοση της ανθρωπικης αρχής, λίγοι θα διαφωνούσαν με τη χρησιμότητα ορισμένων επιχειρημάτων ασθενούς τύπου. Η ασθενής ανθρωπικη αρχή ισοδυναμεί ουσιαστικά με μια εξήγηση του ποιες από τις διαφορετικές εποχές η περιοχές του Σύμπαντος θα μπορούσαμε να ενοικήσουμε. Για παράδειγμα η Μεγάλη Έκρηξη συνέβη πριν από περίπου δέκα δισεκατομμύρια χρόνια επειδή το Σύμπαν θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλης ηλικίας ώστε κάποια άστρα να έχουν συμπληρώσει την εξέλιξη τους και να έχουν παραγάγει στοιχεία όπως το οξυγόνο και ο άνθρακας (από τα οποία είμαστε φτιαγμένοι),αλλά και αρκετά νέο ώστε να εξακολουθούν να υπάρχουν άστρα ικανά να παρέχουν ενέργεια για τη συντήρηση της ζωής.
Στα πλαίσια της πρότασης περί έλλειψης ορίου, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον κανόνα του Feynman για να αντιστοιχήσουμε συγκεκριμένους αριθμούς σε κάθε δυνατή ιστορία του Σύμπαντος, έτσι ώστε να προσδιορίσουμε ποιες από τις ιδιότητες του έχουν σημαντική πιθανότητα να εμφανιστούν. Σε αυτό το πλαίσιο, η εφαρμογή της ανθρωπικης αρχής έγκειται στο να απαιτηθεί να εμπεριέχουν οι ιστορίες νοήμονα ζωή. Θα ευτυχούσαμε, βέβαια, περισσότερο με την ανθρωπικη αρχή εάν μπορούσε να αποδεδειχθεί ότι ένα πλήθος διαφορετικών αρχικών διατάξεων για το σύμπαν εμφάνιζαν σημαντικά πιθανότητα να έχουν εξελιχθεί με τρόπο που θα παρήγαγε ένα σύμπαν όπως αυτό το οποίο παρατηρούμε. Τούτο θα υποδήλωνε ότι η αρχική κατάσταση του τμήματος του Σύμπαντος που ενοικούμε δεν χρειάστηκε να έχει επιλεγεί με εξαιρετική προσοχή.
Υπάρχουν διαφορετικές εκδοχές της ανθρωπικης αρχής από τις ιδιαίτερα ασθενείς που μπορούν να χαρακτηριστούν τετριμμένες, ως τις εξαιρετικά ισχυρές που μπορούν να χαρακτηριστούν παράλογες. Μολονότι οι περισσότεροι επιστήμονες δεν είναι πρόθυμοι να υιοθετήσουν κάποια ισχυρή έκδοση της ανθρωπικης αρχής, λίγοι θα διαφωνούσαν με τη χρησιμότητα ορισμένων επιχειρημάτων ασθενούς τύπου. Η ασθενής ανθρωπικη αρχή ισοδυναμεί ουσιαστικά με μια εξήγηση του ποιες από τις διαφορετικές εποχές η περιοχές του Σύμπαντος θα μπορούσαμε να ενοικήσουμε. Για παράδειγμα η Μεγάλη Έκρηξη συνέβη πριν από περίπου δέκα δισεκατομμύρια χρόνια επειδή το Σύμπαν θα πρέπει να είναι αρκετά μεγάλης ηλικίας ώστε κάποια άστρα να έχουν συμπληρώσει την εξέλιξη τους και να έχουν παραγάγει στοιχεία όπως το οξυγόνο και ο άνθρακας (από τα οποία είμαστε φτιαγμένοι),αλλά και αρκετά νέο ώστε να εξακολουθούν να υπάρχουν άστρα ικανά να παρέχουν ενέργεια για τη συντήρηση της ζωής.
Στα πλαίσια της πρότασης περί έλλειψης ορίου, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τον κανόνα του Feynman για να αντιστοιχήσουμε συγκεκριμένους αριθμούς σε κάθε δυνατή ιστορία του Σύμπαντος, έτσι ώστε να προσδιορίσουμε ποιες από τις ιδιότητες του έχουν σημαντική πιθανότητα να εμφανιστούν. Σε αυτό το πλαίσιο, η εφαρμογή της ανθρωπικης αρχής έγκειται στο να απαιτηθεί να εμπεριέχουν οι ιστορίες νοήμονα ζωή. Θα ευτυχούσαμε, βέβαια, περισσότερο με την ανθρωπικη αρχή εάν μπορούσε να αποδεδειχθεί ότι ένα πλήθος διαφορετικών αρχικών διατάξεων για το σύμπαν εμφάνιζαν σημαντικά πιθανότητα να έχουν εξελιχθεί με τρόπο που θα παρήγαγε ένα σύμπαν όπως αυτό το οποίο παρατηρούμε. Τούτο θα υποδήλωνε ότι η αρχική κατάσταση του τμήματος του Σύμπαντος που ενοικούμε δεν χρειάστηκε να έχει επιλεγεί με εξαιρετική προσοχή.
(STEPHEN HAWKING-ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΕ ΕΝΑ ΚΑΡΥΔΟΤΣΟΥΦΛΟ)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου