IMMANUEL KANT (1724-1804)

     

18 oς αιωνας

        h ζωή του πιο σημαντικού φιλοσόφου της σύγχρονης εποχής (ίσως και όλων των επο­χών) ήταν σε πολύ μεγάλο βαθμό φτωχή από γεγο­νότα. Ο Εμμανουήλ Καντ γεννήθηκε στο Κόνισμπεργκ της ανατολικής Πρωσίας από αστούς γο­νείς σκοτσέζικης καταγωγής και πολύ θρησκόλη­πτους. Σπούδασε στοCOLLEGIUM FREDENCIANUM  που διηύθυνε ο φημισμένος θρησκόληπτος Φ.Α Σουλτζ, όπου έλαβε μία μόρφωση αυστηρά θρη­σκευτική. Από το 1741 παρακολούθησε μαθήματα  στο  Πανεπιστήμιο του Κόνισμπεργκ όπου σπού­δασε φιλοσοφία, μαθηματικά και τη φυσική του Νεύτωνα.

     
        Ο θάνατος του πατέρα του και τα οικο­νομικά προβλήματα της οικογένειας του τον ανά­γκασαν να εγκαταλείψει τις σπουδές για να εργαστεί ως παιδαγωγός σε αριστοκρατικές οικογένειες της πόλης. Μόνο το 1756 κατάφερε να ασκήσει την ελεύθερη διδασκαλία και να εξασφαλίσει έναν σεμνό διορισμό έκτακτου καθηγητή στο Κόνισμπεργκ. Αποφάσισε να ζήσει για πάντα στη γενέθλια πόλη του, ενώ αρνήθηκε ακόμη και θέσεις με­γάλου κύρους, για να αφοσιωθεί με ηρεμία στις μελέτες και τη διδασκαλία. Για τον ίδιο λόγο, μετά απο προσεκτική σκέψη, αποφάσισε να παραμείνει εργένης. Τα τελευταία χρόνια υπέφερε από εγκεφαλικές διαταραχές, οι οποίες του στέρησαν την ικανότητα να γράφει.

         Κενή από εγκόσμια γεγονότα, η ζωή του Καντ ήταν ωστόσο γεμάτη ανακαλύψεις, απόψεις, αντιλήψεις και διανοητικές καμπές, καλύπτοντας μία διαδρομή που ξεκίνησε σε επίπεδο επιστημονι­κής έρευνας (κατά το Νευτώνειο πρότυπο γνώσης), ήρθε μετά αντιμέτωπος με τις σκεπτικιστικές θεωρίες του Χιουμ , για να φθάσει τέλος στην αντίληψη της κριτικής διαδικασίας. Μια πορεία που ο ίδιος ο Καντ περιέγραψε ως ένα είδος φιλοσοφικού ρομάντζου, δηλαδή ως το τραυματικό πέρασμα από έναν δογματικό ύπνο, στην ανακάλυψη ενός μεγάλου φωτός.

 

Επιστημονικά έργα της προκριτικής περιόδου: Φυσική παγκόσμια ιστορία και θεωρία του ουρανού (1755), Η φωτιά (1755).

Έργα της κριτικής περιόδου: Το μοναδικό πιθανό επιχείρημα για την απόδειξη της ύπαρξης του θεού (1763), Παρατηρήσεις σχετικά με την αίσθηση του ωραίου και εξαίσιου (1764), Κριτική του καθαρού λόγου (1781), Μεταφυσική των ηθών (17 87), Κριτική του πρακτικού λόγου (1788), Κριτική της κρισεως(1790), Η θρησκεία μέσα στα όρια του απλού λόγου (17'94), Περί της αιώνιας ειρήνης (1795).