FRANCOIS MARIE AROUET DE VOLTAIRE (1694 - 1778 )

            Στις 10 Φεβρουαρίου του 1778, όταν ο Φρανσουά-Μαρί Αρουέ, ο επονομαζομενος Βολταίρος, γύρισε στο Παρίσι μετά από είκοσι οκτώ χρόνια απουσίας για να παρακολουθήσει την παράσταση της Ιρέν, της τελευταίας του κωμωδίας, ένα τεράστιο πλήθος συγκεντρώθηκε για να επευφημή­σει τον ηλικιωμένο φιλόσοφο, ο οποίος εί­χε περάσει πια τα ογδόντα χρόνια και βρι­σκόταν κοντά στον θάνατο. Ήταν ο αντάξιος επίλογος μιας ζωής αφιερωμένης στη μάχη ενάντια στον θρησκευτικό φανατισμό και στην πολιτική αλαζονεία, στην οποία ο κοινωνικός ζήλος ενωνόταν με μία πρόζα τόσο εκλεπτυσμένη όσο και σαρκαστική και καυστική.

 

18ος ΑΙΩΝΑΣ

           Ο Βολταίρος ήταν χωρίς αμ­φιβολία ο πνευματικός πατέρας του Γαλλι­κού Διαφωτισμού, το ίδιο το έμβλημα του κινήματος. Ωστόσο, στα πρώτα, κυρίως, χρόνια της ωριμότητας του, δεν έλειψαν οι δύσκολες στιγμές: ο φιλόσοφος συνελή­φθη δύο φορές και φυλακίστηκε στη Βαστίλη μετά από διαταγή αλαζόνων αριστο­κρατών, την υπεροψία των οποίων δεν κουραζόταν να καταγγέλλει. Ο βαρόνος της Ρουέν έδωσε διαταγή ακόμη και να μαστι­γωθεί άγρια από τους υπηρέτες του, όταν αρνήθηκε να μονομαχήσει μαζί του, ένας απλός αστός γιος ε­νός πλούσιου Παριζιάνου συμβολαιογράφου. Στα τριάντα του χρόνια, καταδικασμένος σε εξορία στο Λονδίνο, ήρθε σε επαφή με την αγγλική κουλτούρα και επηρεάστηκε από τη φιλοσοφία του Λοκ και της επιστημονικής μεθόδου που εγκαινίασε ο Νεύτων, την οποία δεν έπαψε ποτέ να διαδίδει στην Ευρώπη. Το 1746, αφού συμφιλιώθηκε με την αυλή, κυρίως εξ αιτίας των καλών σχέσεων που διατηρούσε η Πο-μπαντούρ, έγινε επίσημα δεκτός στην Ακαδημία και ανακηρύχθηκε ιστοριογράφος της Γαλλίας.

Τα έργα του Βολταίρου είναι πάρα πολλές τραγωδίες (Οιδίποδας, 1718, Βρούτος, 1730, Ο Θάνατος του Καί­σαρα, 1733), φιλοσοφικά διηγήματα 1746, Ζαντίγκ 1747, Μέμνων 1750, Μικρομέγας, 1752, Καντίντ ή η αισιοδοξία 1759), δοκίμια (Φιλοσοφικές επιστολές ή αγγλικές Επιστολές, οι οποίες κατακρίθηκαν και ρίχτηκαν στην πυρά στην πλατεία από τους εκτελεστές στου Παρισιού, το 1733. Στοιχεία της νευτώνειας φιλοσοφίας, 1737, Ποίημα για την καταστροφή της Λισαβόνας, η οποία χτυπήθηκε πέντε χρόνια πριν από έναν τρομερό σεισμό, 1755, Πραγματεία για την ανοχή, 1762, Φιλοσοφικό ημερολόγιο, 1764, Ερωτήματα για την Εγκυκλοπαίδεια 1776).

ΑΝΘΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ