H XHMEIA BAΣΙΚΟΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑΣ ΖΩΗΣ.

Όπως είναι γνωστό η ζωή στο ξεκίνημα της βασίστηκε σε λίγα απλά χημικά μόρια, όπως του νερού, του μεθανίου, του διοξειδίου του άνθρακα και της αμμωνίας. Πρόσφατα διαπιστώ­θηκε ότι τα μόρια αυτά υπάρχουν σε μεγάλες ποσότητες και σε νέφη αερίων του Γαλαξία.

Τα κουάρκς, μέσα στα πρώτα δευτερόλεπτα της Δημιουργίας, συνδέθηκαν προς νουκλεόνια, τα νουκλεόνια πριν από μερικά δισεκατομμύρια χρόνια συνδέθηκαν προς πυρήνες κ.λπ. και μετά από πολλά χρόνια από τα απλά μόρια, μέσα στη θάλασσα, δημιουργήθηκε ο γενετικός κώδικας.

Ψηλαφώντας το μυστήριο της ζωής, βρίσκουμε στο παρελ­θόν, στο παρόν και σίγουρα θα βρούμε και στο μέλλον έναν τρο­μακτικό ανταγωνισμό στην προσπάθεια επιβίωσης μέσα σε ένα συ­νεχώς μεταβαλλόμενο περιβάλλον. Ένα από τα πλέον βασικά γνω­ρίσματα των φυτικών και ζωικών οργανισμών είναι η συνεχής πά­λη για επιβίωση και διαιώνιση του είδους τους. Η Φύση εφοδίασε τους οργανισμούς αυτούς με μηχανισμούς με τους οποίους θα ικα­νοποιούσαν τις ανάγκες τους. Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό των ζω­ικών οργανισμών είναι το ερωτικό ένστικτο, ένα ακατανίκητο κί­νητρο επιβίωσης που αποκαλύπτει ανάγλυφα τη σοφία της Φύσης. Έτσι, βλέπουμε εκατομμύρια σπερματοζωάρια να εφορμούν κατά του ωαρίου που θα εξασφαλίσει την επιβίωση τους. Ποιος άραγε τα κατευθύνει;

Το γονιμοποιημένο κύτταρο είναι ένα περίπου σφαιρικό δημιούργημα με σύνθετη εσωτερική δομή. Μέσα από μια σειρά διερ­γασιών και κυτταρικών διαιρέσεων παράγονται πολλά άλλα κύτ­ταρα μικρότερα, αρχικά απλά, που σύντομα όμως αναπτύσσονται και αναδιευθετούνται σε μια πολύπλοκη διάταξη σχημάτων παίρ­νοντας μορφή οργανισμού. Στο γονιμοποιημένο κύτταρο, το DΝΑ θα πρέπει να περιέχει λεπτομερείς οδηγίες για κάθε στάδιο ανά­πτυξης. Οι οδηγίες αυτές καθορίζονται από τη διάταξη των νουκλεοτιδίων όχι μόνο στην ακολουθία και σειρά σύνδεσης αλλά και στη διάταξη στον χώρο του πλήθους των ατόμων που το συ­γκροτούν. Ένα ανθρώπινο σπερματοζωάριο, του οποίου οι διαστά­σεις είναι μόλις μερικά εκατοστά του χιλιοστού, περιέχει όλη την πατρική γενετική κληρονομικότητα.

Η επιστημονική προσέγγιση της προέλευσης της ζωής και των πολύπλοκων λειτουργιών των ζώντων οργανισμών μας οδη­γεί σε έναν τεράστιο αριθμό χημικών αντιδράσεων. Ο σχηματι­σμός των μεγαλομορίων, όπως είναι οι πρωτεΐνες και τα σάκχαρα (που συνδέονται με τις απλούστερες μορφές των ζώντων οργανι­σμών), χαρακτηρίζει τη συμβολή της χημείας στην προέλευση και διατήρηση της ζωής. Δεν γνωρίζουμε, ούτε μπορούμε να φα­νταστούμε, αν άλλες χημικές ενώσεις θα μπορούσαν να παίξουν ανάλογους ρόλους σε κάποιο περιβάλλον διαφορετικό από το γή­ινο ή και αν υπήρξαν εδώ ή αλλού και έπαιξαν κάποιον βιολογικό ρόλο. Μήπως άραγε στα αρχικά στάδια της εξέλιξης υπήρξε δια­φορετική μορφή βιοχημείας που δεν βασιζόταν στα νουκλεϊνικά οξέα και στις πρωτεΐνες; Απίθανο.

Τέλος το ερώτημα γιατί, ενώ τα αμινοξέα που παρασκευάζου­με στο εργαστήριο υπάρχουν σε δύο μορφές, τις καλούμενες D και L(όπως το αντικείμενο με το είδωλο του), στη Φύση απαντώνται μόνο με την L μορφή τους, μένει μέχρι στιγμής αναπάντητο

ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΚΑΙ Η ΚΟΣΜΟΛΟΓΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ.ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΧΡΥΣΗΣ.