HANNAH ARENDT (1906 -1975 )

20 ος ΑΙΩΝΑΣ

 Μυημένη από νωρίς στη φιλοσοφία των Καντ και Κίρκεγκορ, κάνει τις σπουδές της το διά­στημα 1924-1929 στο πανεπιστήμιο του Μάρμπουργκ, παρακολουθεί τα μαθήμα­τα του Χούσσερλ και ολοκληρώνει τη διατριβή της με θέμα την έννοια της αγά­πης στον Αυγουστίνο. Εκεί συναντά τον Γιάσπερς και τον Χάιντεγκερ: με τον τε­λευταίο αναπτύσσεται μια έντονη αλλά σύντομη σχέση. 

Αρχικά στη Γαλλία, συναντά τους Ρ. Αρον, Κοϋρέ, Ζ. Βαλ  και παρα­κολουθεί τα μαθήματα του Κοζέβ για τον Χέγκελ· ταυτόχρονα συμμετέχει σε αντι­φασιστικές οργανώσεις και μεταθέτει για αργότερα τις φιλοσοφικές συζητήσεις· έ­πειτα, αφού δραπετεύει από το γαλλικό στρατόπεδο του Γκουρς, όπου είχε φυλα­κιστεί το 1940, ταξιδεύει στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αποκτά ωστόσο την αμερικανι­κή υπηκοότητα μόλις το 1951 · είναι το έ­τος της δημοσίευσης του έργου της  [Απαρχές του ολο­κληρωτισμού], το οποίο στην αρχική του σύλληψη αποτελούσε μια μελέτη του αντι­σημιτισμού και του ιμπεριαλισμού. Το κεί­μενο ολοκληρώνεται με μια καταδίκη του σύγχρονου κόσμου, που προσφέρει κατα­φύγιο στο «ριζικό κακό». Όμως τα επόμε­να χρόνια αφιερώνονται σε ό,τι θα μπο­ρούσε να αποτελεί την ανθρώπινη αξιο­πρέπεια στο πλαίσιο της κριτικής δύνα­μης και του «συνυπαρχειν με τον εαυτό».

  Αν το ζητούμενο είναι να καταδειχθεί τι σημαίνει να «είσαι Εβραίος», πρέπει ταυ­τόχρονα να συνδεθεί η φιλοσοφική δρα­στηριότητα με την επικαιρότητα του κό­σμου: στα άρθρα της η Άρεντ ενδιαφέρε­ται για τον πόλεμο του Βιετνάμ και το Πε­ντάγωνο, το Μάη του '68 και τη Ναταλί Σαρρότ . Αντίθετη σε κά­θε εθνικισμό, υποστηρίζει ανοιχτά τον κα­τακερματισμό της εξουσίας και τις πρω­ταρχικές αρετές του πολιτικού (της αρ­χαίας ελληνικής πόλεως), που συχνότατα καταπατήθηκαν στη διάρκεια του 20ού αιώνα: ο αυθεντικός πολίτης οφείλει να συμμετέχει ενεργά στη δημόσια ζωή και να μην αρκείται στην υπακοή στις εξου­σιαστικές προσταγές (όπως έκαναν οι να­ζί δήμιοι). Οφείλει να πράττει στο παρόν χωρίς να ισχυρίζεται ότι «δημιουργεί την ι­στορία», διότι κανείς δεν μπορεί να γνωρί­ζει εκ των προτέρων τους πραγματικούς σκοπούς των ανθρώπινων πράξεων η αν­θρώπινη πράξη είναι απρόβλεπτη

ΚΥΡΙΑ ΕΡΓΑ :     "ΤΟ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ" ,    "ΓΙΑ ΤΟΝ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟ" , 

"Ο  ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΜΟΣ" ,   "ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ".

ΛΕΞΙΚΟ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑΣ            ROUSSEL-DUROZOI