ΤΑ  ΚΥΡΙΟΤΕΡΑ ΟΡΥΚΤΑ ΤΑ ΟΠΟΙΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΝ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΓΓΡΑΦΕΙΣ                                                                 

                                                                        Α.

Αδάμας: Πρόκειται για τον γνωστό πολύτιμο λίθο. Την ονομασία αδάμας για το λίθο αυτό χρησιμοποιεί για πρώτη φορά στην Ελλάδα ο Θεόφραστος. Ο Ησίοδος χρησιμοποιεί τη λέξη αυτή για να χαρακτηρίσει κάποιο πολύ σκληρό ορυκτό ("α" στερητικό και "δαμάω" (= δαμάζω)). Ίσως πρόκειται για το κορούνδιο (οξείδιο του αργιλίου).

                                                                                    *

Αιματίτης: Ορυκτό του σιδήρου, από το οποίο βγαίνει ο σίδηρος. Η ονομασία αυτή ισχύει και σήμερα.

                                                                                    *

Αλαβαστρίτης: Πιθανόν πρόκειται για το ορυκτό ασβεστίτης (ανθρακικό ασβέστιο). Αναφέρει σχετικά ο Θεό­φραστος.

                                                                                    *

Αλός άχνης: Αλάτι από το θαλάσσιο αφρό. Η ονομασία αυτή οφείλεται στον Διοσκουρίδη.

                                                                                    *

Άνθος χαλκός: Κόκκινο οξείδιο του χαλκού.

                                                                                    *

 'Ανθραξ: Είναι το ορυκτo κόκκινος σπινέλιος ή κόκκι­νος γρανάτης, το οποίο δεν καίγεται. Γενικά ο όρος άνθραξ αναφέρεται σε κόκκινους πολύτιμους λίθους και ορυκτά.

                                                                                    *

Άνθρακες: Πρόκειται για τους λιθάνθρακες.

                                                                                     *

Ανθράκιο: Ο Θεόφραστος το αναφέρει ως άνθρακα .Πρόκειται για το μαύρο γρανάτη (πυριτικό ορυκτό) ή για τον οψιδιανό.

                                                                                      *

Απύρωτος: Λίθος που δεν επηρεάζεται από τη φωτιά  ("α" στερητικό και "πυρ").

                                                                                     *

Άργυρος (αυτοφυής): Ονομασία η οποία ισχύει και σή­μερα. Πρόκειται για το γνωστό ευγενές μέταλλο.

                                                                                      *

Αστραγαλωτός: Πρόκειται για το αlum (= στυπτηρία).
Άλλες ονομασίες παραλλαγών του ορυκτού αυτού είναι φορμίτης, παράφορος, σχιστός, τριχίτις, στρωγγύλος, πλινθίτις και πλακίτης.

                                                                                      *

Άσφαλτος: Παχύρρευστο κολλώδες ορυκτό. Αποτε­λείται από υδρογονάνθρακες.

                                                                                      *

 Αφρόνιτρος :Είναι νατριούχος υδρογονανθρακας.Ονομαζόταν και αφρός νίτρος ή βουνός.

          ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΣΠΑΝΔΑΓΟΣ    -     Η ΟΡΥΚΤΟΛΟΓΙΑ  ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ --ΕΚΔΟΣΕΙΣ "ΑΙΘΡΑ"